Colette

  Christopher Logue (1926-2011) © Mark Gerson / National Portrait Gallery, London CHRISTOPHER LOGUE ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ Γέρασα πια. Τίποτα δε με ενδιαφέρει. Έπειτα, Δεν είμαι και πολύ έξυπνος, Κι οι ιδέες μου Δεν έχουν ταξιδέψει παρά Ίσαμε τις πατούσες μου. Με ρωτάς: Ποια είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο ευτυχία; Δυο πράγματα: Το να αλλάζω γνώμη όπως αλλάζω μία πένα για ένα σελίνι· Και, Το ν’ ακούω Της κοπελίτσας Τη φωνή Που τραγουδάει διασχίζοντας την κατηφόρα Αφού πρώτα μ’ έχει ρωτήσει το δρόμο. Μετάφραση: Νικολέττα Μ. Σίμωνος  

Christopher Logue (1926-2011) Source: https://richardawarren.files.wordpress.com/2016/12/logue-in-youth.jpg CHRISTOPHER LOGUE ΠΡΟΟΙΜΙΟ Δυο ασβεστολιθικές πλάκες στηρίζουν τον αιγαιοπελαγίτικο κόσμο. Η μεγάλη της Ανατολίας συνεχίζει να απλώνεται επίπεδη, Αλλά μισός αιώνας πέρασε, μέσα από μάτια σιωπηλά:              «Άβε!». Ο Θεός κοίταζε την πλάκα να υποχωρεί, ώσπου Μονάχα το πάνω μέρος της και των βουνών της οι κορφές να βρίσκονται ακόμα Πάνω από τη θάλασσα του αδελφού Του, του Θεού Ποσειδώνα:              «Και τούτο, θα τ’ ονομάσω Ελλάδα. Κι αυτά, το Αρχιπέλαγός Tης», είπε Εκείνος. Έπειτα στράφηκε Ν’ αφουγκραστεί τον Απόλλωνα και τις Εννέα να ερμηνεύουν τη Δημιουργία, από του Τραπεζοειδούς Κόλπου την σκηνή.               Εισέρχονται. Λαμβάνουν θέση. Υποκλίνονται. Ο Κύριος του Φωτός και της Σμίνθης τούς δίνει τον τόνο.               Κι ύστερα τραγουδούν:               «Στην αρχή δεν υπήρχε Αρχή,               Και στο τέλος, δεν υπήρχε Τέλος…». Μετάφραση: Νικολέττα Σίμωνος Α' δημ

English poet Christopher Logue (1926-2011) Photo by Michael Ward/Getty Images CHRISTOPHER LOGUE ΠΛΗΣΙΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ Πλησιάστε στην άκρη. Θα γκρεμιστούμε. Πλησιάστε στην άκρη. Είναι πολύ ψηλά! ΠΛΗΣΙΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ! Και πλησίασαν, Και έσπρωξε, Και πέταξαν. Μετάφραση: Νικολέττα M. Σίμωνος Α' δημοσίευση:  Θράκα