Colette

KOFI AWOONOR (1935-2013) ΚΟΦΙ ΑΒΟΥΝΟΡ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΣ Κάποτε, ο πόνος και η θλίψη επιστρέφουν κυρίως τη νύχτα. Θα θρηνήσω ξανά και ξανά αύριο για τη μνήμη ενός θανάτου προαναγγελθέντος. Θα θρηνήσω ξανά αύριο θα διαλέξω ένα λουλούδι από τον κήπο θα ακούσω τα πουλιά πάνω στο δέντρο. 
Θα θρηνήσω ξανά αύριο για έναν πόνο που μεγαλώνει έναν πόνο της μοναξιάς μου φίλο σ’ ένα κρεβάτι άδειο από καιρό, από επιλογή· θρηνώ ξανά αυτός ο θρήνος αμνημόνευτος για τούτο τον πόνο τούτο το βάρος κάτω από το οποίο τυλίγομαι και πενθώ Χθες να πάω δεν μπόρεσα για το υποχρεωτικό περπάτημά μου, έτσι την ώρα ξόδεψα για να θυμηθώ τα μονοπάτια, τα δέντρα τα πουλιά, το περιστασιακό γρύλισμα του σκύλου τα καφετιά πρόβατα σ’ έναν παγιδευμένο κάμπο το νανούλικο δέντρο μάνγκο φορτωμένο καρπούς τα αρειανά φοινικόδεντρα ψηλόλιγνα και ευθυτενή τα πεύκα φρουροί να λικνίζονται σ’ ένα απόμακρο χωράφι. Πιστεύω στην πιθανότητα της ελευθερίας στον ερχομό των μελισσών το θέρος στους ήπιους χειμώνες και στους τυφώνες το...

Kofi Awoonor (1935-2013) KOFI AWOONOR ΠΡΟΣ ΜΙΑΝ ΑΥΓΗ ΝΕΑ Κάποιες φορές, τη μοίρα στο φύλλο διαβάζουμε το πράσινο με τα δάχτυλα το λείο θωπεύουμε πολύτιμο ξύλο των πανάρχαιων δέντρων μας· κάποιες φορές, και το ηλιοβασίλεμα ακόμα σαστίζει, καθώς αναζητάμε τα νήματα που κινάν προς τα εμπρός τα σύννεφα, τον συνδυασμό εκείνο των χρωμάτων με τους πολλαπλούς σχεδιασμούς που ο εν αρχή καλλιτέχνης εναρμονίως συνταίριαξε Πήραν και πάλι να χορεύουν στους δρόμους οι γέλωτες οι παιδικοί αντηχούν μες στο σπίτι Στην ακροθαλασσιά, τα σύνωρα χαλάσματα από τις τελευταίες καταιγίδες τον πλούτο θυμίζουν των προγόνων λεηλατημένο υπεξαιρούμενο ενεχυριασμένο από κάποιον προπάππο απερίσκεπτο που σαν λόρδος ζούσε και τις επερχόμενες γενιές οδήγησε στην απόγνωση και τον αφανισμό * Μα ποιος λέει πως τελείωσε ο χρόνος μας πως ο φερετροποιός κι ο νεκροθάφτης είναι ήδη σε συνεννόηση ή πως οι ιεροκήρυκες πήραν να αερίζουν τα ράσα τους κι η χορωδία μαζί με τους τυμπανιστές αρχίνησαν τις πρόβες; Όχι· όπου ο σκώληκας τ...