Τούτο το πρωί προσεύχομαι για τους εχθρούς μου | Joy Harjo
Και ποιον αποκαλώ εχθρό; Ένας εχθρός πρέπει ν’ αξίζει τον χαρακτηρισμό του. Γυρνάω προς την κατεύθυνση του ήλιου και συνεχίζω να περπατώ. Είν’ η καρδιά μου που ρωτάει, όχι το έξαλλο μυαλό. Κι η καρδιά είν’ η μικρότερη ξαδέλφη του ήλιου. Τα πάντα βλέπει και τα πάντα γνωρίζει η καρδιά. Ακούει το θυμωμένο τρίξιμο των δοντιών ακόμα κι όταν αφουγκράζεται την ευλογία. Η πύλη του μυαλού θα ’πρεπε ν’ ανοίγει μονάχα μέσα απ’ την καρδιά. Ένας εχθρός που εισχωρεί, κινδυνεύει να γίνει φίλος. Από τη συλλογή Conflict Resolution for Holy Beings: Poems (2015) Μετάφραση: Νικολέττα Σίμωνος Α΄ δημοσίευση: Θράκα