À la recherche de Matsi

Αστόχησαν τα βλέφαρα απόψε
φοβήθηκαν τα κύματα του ωκεανού
σου
κι εσύ ο έρωτας
εσύ η ομίχλη του πρωινού
εσύ το ξεχασμένο ρήμα στην πρόταση που μάχομαι ν’ αρθρώσω μα όχι
η ξεχασμένη είσαι καρδιά στο χάος της νύχτας παλεύω
να διασχίσω με τ’ ακρόνυχα την πλάτη του ορίζοντά
σου
εσύ η ανατολή
εσύ το φάντασμα του Βέρθερου
εσύ η ρώγα η ζουμερή της άμπελου
στα χείλη μου
εσύ το αλεξίσφαιρο γιλέκο κι εγώ
η σφαίρα που
εξοστρακίζεται

je te hais passionnément
je t’aime infiniment
comme une folle
comme une clocharde
comme une étoile devant la lune
comme un bateau ivre
comme mon Rimbaud

εσύ το Παρίσι μου
το Παρίσι εγώ
viens l’amour nous tue l’amour
nous nourrit l’amour nous affame

κι εγώ
ο άστεγος είμαι που ταΐζει με το γάλα του το γατί
είμαι η κουβέντα η τρυφερή που ακούει το ορφανό παιδί
είμαι η κούκλα στα χέρια τα ωχρά της φαλακρής Σοφούλας
το όνειρο είμαι του απελπισμένου
η προσευχή του ασθενή
είμαι η ευγένεια της άνοιξης είμαι
της άνοιξης η ηδονή
είκοσι δυο τα ρόδα της αγάπης
σαράντα τέσσερα τα ρόδα της ματαίωσης
αποσπερίτες χίλιοι δυο τα χείλη σου
η απουσία η δυστυχέστερη
εσύ
αχ ο τελευταίος μου παλμός
εσύ
στο συρτάρι
τα γαλάζια σου γράμματα γαλάζια
παραμένουν
σε πείσμα των καιρών
αγάπη από ιώδιο
από μελάνι
από κώνειο
από σπέρμα
από αιδοίου χυμό ακάματη
να στροβιλίζεται στου κικεώνα των αισθήσεων το
παραλήρημα
φωτιά που ακούει τις στάχτες μας να γελούν
εσύ δεν είσαι πόνος μου ‘λεγες
και σου ‘λεγα πόνος εγώ: μη με λησμόνει

Α' δημοσίευση: Υπερρεαλιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης