Τούτο το πρωί προσεύχομαι για τους εχθρούς μου | Joy Harjo

Και ποιον αποκαλώ εχθρό;
Ένας εχθρός πρέπει ν’ αξίζει τον χαρακτηρισμό του.
Γυρνάω προς την κατεύθυνση του ήλιου και συνεχίζω να περπατώ.
Είν’ η καρδιά μου που ρωτάει, όχι το έξαλλο μυαλό.
Κι η καρδιά είν’ η μικρότερη ξαδέλφη του ήλιου.
Τα πάντα βλέπει και τα πάντα γνωρίζει η καρδιά.
Ακούει το θυμωμένο τρίξιμο των δοντιών ακόμα κι όταν αφουγκράζεται την ευλογία.
Η πύλη του μυαλού θα ’πρεπε ν’ ανοίγει μονάχα μέσα απ’ την καρδιά.
Ένας εχθρός που εισχωρεί, κινδυνεύει να γίνει φίλος.

                              Από τη συλλογή Conflict Resolution for Holy Beings: Poems (2015)

Μετάφραση: Νικολέττα Σίμωνος

Α΄ δημοσίευση: Θράκα