Colette

 

Amy Lowell (1874-1925),  Source AMY LOWELL ΑΠΟΥΣΙΑ Άδειο το φλιτζάνι μου απόψε, Κι είν’ οι μεριές του στεγνές και κρύες, Καθώς το χαϊδεύει τ’ ολόδροσο αεράκι που Αθώρητα μπαίνει απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο. Κενό και άδειο, πάλλευκο λάμπει στο σεληνόφως. Γιομάτη η κάμαρα με την αλλόκοτη ευωδιά Που αναδύουν τα άνθη της γλυσίνας. Στου φεγγαριού λικνίζονται το φέγγος Κι ανάερα χτυπούν στης κάμαρας τον τοίχο. Μα το φλιτζάνι της καρδιάς μου παραμένει ατάραχο, Και αδειανό, και κρύο. Σαν έρθεις, κατακόκκινο Και σύγκορμα παλλόμενο Από αίμα ξεχειλίζει, Της καρδιάς αίμα προς πόση ολόδική σου· Με αγάπη να γεμίσεις το στόμα σου Και με τη γλυκόπικρη γεύση μιας ψυχής. Μετάφραση: Νικολέττα Σίμωνος Α΄ δημοσίευση:  Θράκα

τη σαμπάνια τη χύνει το σώμα σου και την πίνει το δικό μου το βογγητό σπάει τα κόκκαλα του ποτηριού σε χίλια κομμάτια του κολωνάτου ευτυχώς το άλλο που 'χει του βυζιού σου το σχήμα θέλω να το κρατήσω ενθύμιο εγώ στ' αυτί μου ψιθυρίζεις κι εγώ χαμογελώ   τέτοιοι είναι οι θάνατοι που τους φωνάζουνε μικρούς είναι που οι μικροί κρύβουν σε μια στιγμή την αιωνιότητα   notre petite mort c'est nous deux dans l'éternité θέλω τον μικρό τούτο θάνατο μαζί σου τώρα πάρε με πάρε με μαζί σου στην αιωνιότητα * Μικρό θάνατο λένε τον οργασμό στη Γαλλία.