Notre petite mort

τη σαμπάνια
τη χύνει
το σώμα σου
και την πίνει
το δικό μου
το βογγητό
σπάει τα κόκκαλα του
ποτηριού
σε χίλια κομμάτια

του κολωνάτου ευτυχώς
το άλλο
που 'χει του βυζιού σου το σχήμα
θέλω να το κρατήσω
ενθύμιο
εγώ
στ' αυτί μου ψιθυρίζεις
κι εγώ χαμογελώ
 
τέτοιοι είναι οι θάνατοι
που τους φωνάζουνε μικρούς
είναι που οι μικροί
κρύβουν σε μια στιγμή την αιωνιότητα
 
notre petite mort
c'est nous deux dans l'éternité

θέλω τον μικρό τούτο θάνατο μαζί σου
τώρα

πάρε με
πάρε με

μαζί σου
στην αιωνιότητα






* Μικρό θάνατο λένε τον οργασμό στη Γαλλία.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τον γιο που δεν έχω

Καλοκαίρι

1974, Το μαύρο καλοκαίρι