Colette

Εικόνα από το διαδίκτυο Γελάνε με τους άλλους οι  άνθρωποι, Κύριε Εμπαίζουν, περιπαίζουν, στη φύση τους έως και να χλευάζουν με μια ευκολία απίστευτη σάμπως από συνήθεια, μανιέρα βίου σαν από χόμπι, με μια ηδυπάθεια, θαρρείς, και με μια έπαρση στο ύφος για το τάχα επίτευγμά τους Όσοι ζουν με ελαφρά τη καρδία, αυτοί που τους είν' αρκετό στην επιφάνεια τής ύπαρξης να επιπλέουν, αυτοί που ούτε μια φορά δεν έχουν δοκιμάσει μια βουτιά στα βάθη τής υπάρξεως τ' απύθμενα να κάνουν όλοι τούτοι, λοιπόν, δεν σέβονται ούτε άνθρωπο, ούτε ψυχή, μήτε την ύπαρξη μες στης ζωής το μεγαλείο δεν σέβονται, Θεέ μου Γελάνε με τους άλλους οι άνθρωποι, Κύριε Κι είναι που ξέρουν πως Εσύ δεν είσαι σαν εκείνους Γιατί αν δεν το γνώριζαν, θα πίστευαν πως κάποτε κι Εσύ μαζί τους θα γελούσες Και τότε ίσως να 'ταν αλλιώς ο κόσμος μας...

Marc Chagall (1887-1985), Le Dimanche (On Sundays) from Derrière le Miroir, 1954 Γλυκά και τρυφερά μίλα μου κι αληθινά – πονάει όπου μ’ αγγίξεις Γλυκά όπως το λάμδα του μελιού Και τρυφερά όπως το ρω του ρυακιού Αληθινά όπως το άλφα της αγάπης Και φτερωτά έλα και μίλησέ μου φτερωτά όπως το ρω του έρωτα Κι εγώ θα στείλω το φως του ήλιου την αυγή μ’ ένα φιλί να σε ξυπνήσει με το ρω του ρυακιού νεραϊδένιο με το λάμδα του μελιού μελένιο με το ρω του έρωτα ερωτικό φιλί αέρινο φιλί αερικό  με το μέγα άλφα της αγάπης...