Δώρο Χριστουγέννων

Κάποτε κάποιο βρέφος χόρταινε με την άχνα των ζώων

του στάβλου.
Αγαλλιαζόταν που 'νιωθε ζεστασιά, φροντίδα, θαλπωρή
από ζώα κι από ανθρώπους.

"Φυσικά και θα τους πάρουμε τα δώρα τους.
Να μη νιώσουν τα παιδιά μας Χριστούγεννα;",
ακούστηκε ο γονιός.

Και κάπως έτσι ξεκινά η πορεία προς τον υλισμό.
Και κάπως έτσι ξεκινά η πορεία προς της ουσίας την απαξίωση.
Ανθρώπινα πράματα.
Και το παιδί δε χάνει την παιδικότητά του.
Μα το παιδί χάνει την αθωότητά του.

Μια μπάλα, μια κούκλα, θέλω να δωρίσω στο παιδί εκείνο
που θα την εκτιμήσει σαν θείο δώρο στη ζωή του
και θα πάρει μια χαρά ίσαμε το σύμπαν όλο.

Γιατί τούτο το παιδί να περάσει αναγκάστηκε
με επιτυχία την πορεία του προς την ουσία των πραγμάτων.

Σε ένα τέτοιο παιδί θέλω να προσφέρω φέτος τα Χριστούγεννα το δώρο μου.
Μια κούκλα δικιά μου παλιά και πολύτιμη από τα παιδικάτα μου.

A German bisque doll from around 1900