Όταν πεθάνω | Ρουμί

 


Source:
https://www.illuminatedcourses.com/theheartofrumispoetry



JALAL-UD-DIN BALKHI-RUMI [1]


ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΩ

Όταν πεθάνω
όταν μέσα στο φέρετρο
εξέλθω
ποτέ να σκεφτείς δεν πρέπει
πως φεύγω απ’ τον κόσμο

μην κλάψεις
μη θρηνήσεις μήτε
να λυπηθείς
μες στο τέρας δεν πέφτω
της αβύσσου

όταν το λείψανό μου δεις
να μεταφέρουν
μην κλάψεις για το φευγιό μου
δε φεύγω
στην αγάπη φτάνω την αιώνια

όταν στον τάφο
με αφήσεις
μην πεις αντίο
θυμήσου πως ο τάφος δεν είναι
παρά μια κουρτίνα
που πίσω κρύβει τον παράδεισο

θα με δεις μονάχα
στον τάφο να κατεβαίνω
τώρα κοίτα με ν’ ανασταίνομαι
πώς μπορεί να υπάρχει τέλος όταν ο ήλιος δύει και
το φεγγάρι χάνεται από τον ουρανό;

μοιάζει με το τέλος
με ηλιοβασίλεμα μοιάζει
μα στην πραγματικότητα είν’ η αυγή
όταν ο τάφος μέσα του σε κλείσει
τότε είναι που ελευθερώνεται η ψυχή

έχεις δει ποτέ
σπόρο στη γη να πέφτει
και μια νέα να μη φυτρώνει ζωή;
γιατί να αμφιβάλλεις ότι φυτρώνει
κι ο σπόρος που λέγεται άνθρωπος;

έχεις δει ποτέ
κουβά να κατεβαίνει στο πηγάδι
και ν’ ανεβαίνει άδειος;
γιατί θρηνείς για μια ψυχή
όταν αυτή να γυρίσει πίσω μπορεί
όπως απ’ το πηγάδι ο Ιωσήφ;

όταν για τελευταία φορά
τα χείλη σου σφαλίσεις
τα λόγια σου και η ψυχή
θε ν’ ανήκουν στον κόσμο εκείνο
όπου χρόνος και χώρος δεν υπάρχει.


Γκαζάλ Νο. 911

Μετάφραση από τα περσικά: Nader Khalili (1992)
Μετάφραση από τα αγγλικά: Νικολέττα Σίμωνος

Α' δημοσίευση: Το Κόσκινο

 


[1] Γεννήθηκε το 1207, στο Μπαλκχ (στο σημερινό Αφγανιστάν) και απεβίωσε το 1273, στο Ικόνιον (στη σημερινή Τουρκία).

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Τον γιο που δεν έχω

Καλοκαίρι

1974, Το μαύρο καλοκαίρι