Μαχαιριά θανάτου

Πόσο κόκκινο να γίνεται το μαύρο
και πόσο μαύρο να γίνεται το κόκκινο
Πια δεν αντέχεται τούτη η φρίκη
Πια δεν αντέχεται τούτο το τέρας
- που είν' ανθρώπινο δίχως, ωστόσο, την ανθρωπιά του. Αδιάψευστο τέρας δηλαδή.
Κι αυτοί που το συνήθισαν και του 'χουν μοιάσει;*
Μόνο ποιος θα μας σώσει μη ρωτάτε, αφού οι ίδιοι να 'μαστε συνεχίζουμε. 

Για ποια αλλαγή με λόγους περιοπής μιλάτε!
Και τι δεν θα 'δινα να ήτανε το τέρας του παιδικού παραμυθιού
τούτο το τέρας του θανάτου
κι εγώ να είχα ακόμη στο μυαλό την εικόνα που 

είχα τότε σχηματίσει για το τέρας μέσα από 

το παιδικό εκείνο παραμύθι μου

Σαν κατράμι κολλάει στο δέρμα μου
μαύρο / σκοτάδι / το μέλλον

(*Ενθυμούμενη τα λόγια του Μάνου Χατζηδάκι...)

Ημερολόγιο | 09.08.23