Η ζωή είναι παντού... Είναι γύρω μας, δίπλα μας, πάνω μας, μέσα μας... Σε κάθ' ανάσα, σε κάθε βλέμμα, σε κάθε σκέψη, σε κάθε κίνηση, σε κάθ' ανάγκη... Είναι στο σύννεφο που σου χαμογελά, μα και σε κείνο το θλιμμένο που κατσουφιασμένα σε κοιτάζει... Σε κάθε πέταγμα πουλιού, σε κάθε άνοιγμα μπουμπουκιού, σε κάθε άρωμα ανθού, σε κάθ' αγκάθι... Είναι στα μάτια του σκυλιού που σε κοιτάν' κατάματα, στης γάτας το γουργουρητό, και στου φιδιού τον συριγμό... Είναι στο κλάμα τ' ουρανού, στον θυμό του Δημιουργού... Στο θαύμα, στο χαμόγελο το δικό σου, το δικό μου, του παππού, του παιδιού... Είναι στο κλάμα, στο γέλιο, στον θυμό, στην ευτυχία, στο πάθος, στο λάθος... Είναι στο ψέμα, στον πόνο, στην αδικία, στην ψευτιά, στην προδοσία... Μα και στην αλήθεια είναι, στην φροντίδα, στην ελπίδα... Στα χείλη που κουνιούνται ακόμα, στη φωνή που βγαίνει και σου μιλά... Στο χέρι που γράφει, στο μυαλό που παράγει... Στο δέρμα το απαλό, στη μυρωδάτη σάρκα... Στην ουλή, στην πληγή... Στον ιδρώτα σου, μα και στο δέρμα των χεριών σου το τραχύ... Τι το ψάχνεις... Όσο η καρδούλα σου χτυπά, η ζωή είναι παντού, τόσο παντού που σε πνίγει τόσο όμορφα που δεν θες να λυτρωθείς! Μόν' να σε πνίγει η ζωή απ' το πολύ της αιωνίως!
Ημερολόγιο | Ιούλιος 2017
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου