Νυχτερινό

Και είναι που ξεχνώ ν' ανοίξω τα παράθυρα
Και τ' όνειρο που δεν τ' ακούω
Και είναι σαν να ψάχνουν μες στα άχυρα
Τα δυο τα χέρια μου που παρακούω
Σαν μου μιλούν για την αγάπη σου

Κι εσύ μου λες για τα ταξίδια του μυαλού σου
Για το παλτό που πάλιωσε πάνω στο σώμα σου
Για το γαμώτο τ' άδικου Θεού σου

Κι εγώ γελάω με την τύχη που μου έλαχε
Που με χαιρέτησε βουβά μια κάποια νύχτα
Μ' άφησε μες στο αίμα μου να πνίγομαι
Κι ούτε που να μου πει μια καληνύχτα

 
Ήταν που έζησα για σένα και για μένανε
Ήταν που έσβησα τα φώτα πριν με πάρει
Κείνο το σύννεφο που πάντοτε μου έταζε
Πως θα με πάει να γνωρίσω το φεγγάρι

Κι εσύ μου λες για τα ταξίδια του μυαλού σου
Για το παλτό που πάλιωσε πάνω στο σώμα σου
Για το γαμώτο τ' άδικου Θεού σου

Σαν μου μιλούν για την αγάπη σου
Τα δυο τα χέρια μου που παρακούω
Και είναι σαν να ψάχνουν μες στα άχυρα
Και τ' όνειρο που δεν τ' ακούω
Και είναι που ξεχνώ ν' ανοίξω τα παράθυρα

Μίλα μου, αγάπη μου, πώς να ακούσω τη σιωπή μου
Φέρε μου, αγάπη μου, τη λέξη, μη σιγήσω
Φέρε μου, αγάπη μου, τη λέξη, μες στη ζωή μου μην αργήσω να μη ζήσω.